Op dezelfde kaart van Van Deventer uit ca 1550-58 is ten zuiden van de stad, in de door kreken doorkruiste wildernis, een gebouw(tje) te zien dat duidelijk op een verhoging in het landschap staat. Dat kan natuurlijk niet het huis te Dubbeldam zijn, want hoewel die naam op de kaart staat, was er nog geen heerlijkheid waarvoor op zo’n korte afstand van de stad een herenhuis nodig was. Het is mogelijk dat er sinds 1424 inmiddels al genoeg aangeslibd om daar wat te bouwen, maar waarschijnlijker is dat hier, op een terp, een huis stond van vóór de Elisabethsvloed. Op kaarten tussen 1560 en 1600 is het gebouw en de terp steeds duidelijk te zien.
Er zal sinds de ramp best veel gevist zijn in het waterrijke gebied en ook zijn gejaagd op waterwild. Het gebouwtje wordt namelijk omgeven door vier flinke eendenkooien en het huis op de terp fungeert als een soort centrale woning tussen die kooien. Er zijn nog wat kleinere structuren, keten etc. te zien. Er lopen dijkjes heen en er stromen kreken. Er loopt zelfs een brede kreek richting Dordrecht die tegenover de Vriesepoort uitkomt in de stadsgracht. Dat zal de route geweest zijn die je moest nemen als je daar vanuit de stad naar toe wilde. Er wordt dan geen naam gegeven aan het huis, maar op een paar kaarten van Symon en Cornelis Jansz. Indervelde uit 1592 staat naast het huis (met een blauw dak) het woord Blaucamer. Dit was dus geen huis met dakpannen, maar met leien, die blauw genoemd werden.
Het woord ‘camer’ wil in het middel-nederlands zoveel zeggen als ‘niet zo groot stenen huis’. Een kasteelachtig gebouw van bak- of natuursteen werd toen ‘huys’ genoemd, maar dat was dan gelijk omgeven door een of meer grachten, met ophaalbruggen, en bijvoorbeeld minstens één toren. Rond 1600 werden er geen kastelen meer gebouwd en werden de ‘villa’s’ van ambachtsheren zo genoemd. Vandaar dat het verblijf van de heren van Dubbeldam het ‘huys te Dubbeldam’ heette. Dikwijls hadden ze nog wel een gracht met nu een vaste brug eroverheen.
Aan de andere kant van de Merwede/Oud Maas staat vóór 1600 nog zo’n gebouw: de Ro(o)de Camer, maar nu aan de rivieroever. Het hoort duidelijk bij de buitenplaats Meerdervoort en zal een soort herenboerderij zijn geweest. Later, in de 17e en 18e eeuw, heet het de Stenen Kamer en fungeert het als herberg bij een overzetveer. Stenen Kamers, dus wat grotere (deels) bakstenen gebouwen die door de loop der eeuwen verschillende functies kregen, komen over heel West- en Zuid-Nederland voor.
De Blaucamer is dus de voorloper van het ‘huys’ en het stond op dezelfde plek, maar omdat het dorp van die naam er nog niet lag en de heer er nog niet woonde kan het geen echt groot huis geweest zijn. Dat zou inhouden dat de ‘camer’ op een bepaald moment is vervangen door het ‘huys’. En dat de heren van het nieuwe Dubbeldam op dezelfde plek een echte residentie betrokken, met grachten, tuinen, een boomgaard. En een eigen boerderij voor de vlees- en zuivelvoorziening. En dat nog steeds op de cirkelvormige terp die tot heden een bocht in de Dubbeldamseweg heeft veroorzaakt. De bouw van het huis zal dus ergens in de eerste helft van de 17e eeuw hebben plaatsgevonden, toen de Van der Mijles echt invloedrijke heren en vrouwen werden.
Bovenaan het blog een gezicht op de Dubbeldamseweg ca 1920-25, waarbij het verspringende rijtje huizen links (167-179) nog steed de bocht in de weg volgt die er nu al bijna 435 jaar inzit. Rechts de ingang van de Madeliefstraat en de eerste huizen van de Stichting Woningzorg.
Later is over die naam nog flink wat verwarring ontstaan. Zowel het inmiddels afgebroken ‘huys’ als de boerderij werd, tot in deze eeuw, regelmatig Blauwhuis genoemd. Ook werd gezegd dat het land waarop de begraafplaats in 1828 werd aangelegd de locatie van de buitenplaats of het landgoed Het Blauwhuis was. De beheerderswoning achter de poort aan de Dubbeldamseweg werd ook wel zo genoemd. De verwarring werd nog groter toen in de 19e eeuw het weeshuis (waarin nu het Dordrechts Museum zetelt) het Blauwhuis werd genoemd omdat de wezen in hun blauwe kleding zo opvielen bij hun wekelijkse kerkgang.
Wordt vervolgd
