In 1912 was de opdrachtgever tot het bouwen van dit kapitale pand op de hoek van, toen, Mauritsstraat en Hendrikstraat de ondernemer David Casper Frederik van Sliedregt (1876-1969), broodbakker. Hij kwam uit Dinteloord en zijn vader was daar landbouwer. De familie zal zijn naam aan het gelijknamige dorp ontleend hebben, maar dat was dan heel erg lang geleden. Ze heetten al zo in de 16e eeuw en woonden al die tijd rond Willemstad en Fijnaart in Noordwest Brabant.
Van Sliedregt vroeg de gemeente in 1910 toestemming voor het bouwen van een woonhuis annex kantoor op de hoek en een pakhuis met een drietal bovenwoningen aan Hendrikstraat 2-8. De toestemming werd verleend in 1912. De opdrachtgever had al sinds 1908-10 een speculaasfabriek op Hendrikstraat 10-18 op grond van Jan Blok en de zaken gingen blijkbaar goed. In de nieuwbouw zou een uitbreiding van het magazijn komen en het kleine kantoortje aan de Hendrikstraat werd verhuisd naar de benedenetage van het hoekhuis op Mauritsstraat 2. In 1914 waren er trouwens plannen om de koekfabriek naar de overkant te verhuizen (of uit te breiden), achter Mauritsweg 4 en Hendrikstraat 1. Het is bij een plan gebleven, want in 1919 werd de hele fabriek, magazijn en kantoor verplaatst naar de voormalige timmerfabriek van Baas Hoek aan de Frederikstraat. De leeggekomen panden aan de Mauritsstraat en Hendrikstraat werden overgenomen door de koek- en beschuitbakkerij van Van Mill. Tot 1950 bleef die eigenaar van de panden, waarna ze in handen kwamen van de stukadoorsfamilie Sleicher. In 2006 werden de panden gesplitst en verkocht aan verschillende eigenaars.
Het grote huis werd ontworpen door A. Schmidt Azn., een Dordtse architect, die ook enkele kerken in de (binnen)stad had ontworpen, o.a. de geheel vernieuwde Kunstkerk aan de Museumstraat. Iedereen die het ziet zal kunnen beamen dat het een heel karakteristiek en opvallend pand is door zijn detaillering, de ‘chaletachtige stijlkenmerken’ en de gaafheid van het uiterlijk. Van bijzondere waarde zijn de originele kozijnen met schuiframen en het glas-in-lood in bijna alle bovenramen. De enige wijziging heeft in de achtergevel plaatsgevonden, waar een schuifraam vervangen is door een deur als toegang tot het in 1952 gebouwde balkon. Het hoekhuis is een mooi voorbeeld van Schmidts werk. Het steekt ook nogal af tegen zijn tamelijk eenvoudige omgeving, al heeft dat ook te maken met de verwaarlozing van de huizen aan de Mauritsweg en de aantasting door kunststof kozijnen en de lelijke aanpassingen aan de gevels van Hendrikstraat 2-18.
Binnen is alleen de bouwkundige hoofdstructuur met hal en trap nog van belang, want het pand is inmiddels al jaren een kamerverhuurbedrijf voor buitenlandse arbeiders.
1 gedachte over “Monument 3: Mauritsweg 2”