Aanleiding

Willen we dat de Dordtse buurt met de meeste huizen van tussen 1893 en 1935 verandert in een krottenwijk? Zodat later via de opvolgers van Facebook en LinkedIn geklaagd kan worden over het gebrek aan beleid van de gemeente en de laksheid van huisjesmelkers en kamerverhuurders als de afbraak heeft plaatsgevonden? Zoals nu gebeurt als mensen het hebben over de jaren ’60 sanering van de binnenstad, met als hoogtepunt het steeds weer de lucht in geprezen Oude Postkantoor aan het Bagijnhof. In Oud-Krispijn, aan de andere kant van de Krispijnseweg, zijn maatregelen genomen om de Schildersbuurt in oude staat te herstellen. Of om die huizen tenminste bewoonbaar te houden voor moderne Dordtenaren. Al zijn daar ook nog voldoende voorbeelden te zien van verwaarlozing en verkrotting.

Mensen die hier in Nieuw Krispijn met open ogen door de wijk lopen, zien wat voor pareltjes aan bouwkunst er nog staan. Maar ze zullen ook merken dat er veel aan die mooie rijtjes is vernield, verpest of verwaarloosd. Al waren het alleen maar al die ‘plastic’ kozijnen, dakkapellen en deuren die in de plaats van de oorspronkelijke vakkundig getimmerde exemplaren kwamen. Er zijn al straten waar hele rijen woningen alleen maar deuren uit de bouwmarkten hebben.

Zien de inwoners, mijn buren, dan niet dat het zo niet langer kan? De aanpak van de appartementen Mauritsweg 22-24, die inmiddels door de gemeente wordt begeleid was voor mij de druppel die de emmer deed overlopen. De pers dook al snel op deze kwestie. De Telegraaf, het AD, en RTV Dordrecht in het programma ‘Op pad met Ad’ hebben al aandacht besteed aan mijn initiatief. Zie op de pagina Afbeeldingen voor de tekst en films. In een vorig nummer van het krantje Stem van Krispijn stond ook een stuk over de problematiek door raadslid Jan van Dam Timmers.

Ik heb sinds mijn corona-wandelingen door mijn wijk vanaf 2020 veel geleerd. Ik heb de geschiedenis van de wijk, de bouw van de huizen en de bewoning bestudeerd. Ik ken inmiddels de namen van de aannemers en timmermannen die hier gebouwd hebben. Er zijn door mij honderden foto’s gemaakt, honderden bouwdossiers gedownload, reconstructies van de originele panden gemaakt. Ik heb adresboeken doorgeworsteld, in de Beeldbank oude foto’s opgezocht en de groei van de wijk gereconstrueerd. De meeste van mijn buren weten niets van of over hun woonomgeving, maar ze zijn, als je hen erop aanspreekt, wel degelijk allemaal geïnteresseerd. Vandaar dat ik op de website vertel hoe en wanneer deze wijk is ontstaan, dan weet iedereen die het leest tenminste waar hij/zij woont.

Wat een verrassingen heb ik meegemaakt en wat een aardige mensen heb ik ontmoet, maar wat ben ik  soms geschrokken. Je kunt 35 jaar in een wijk wonen en nog lang niet alle hoeken en gaten hebben gezien, maar zo werd ik wel met mijn neus op de feiten gedrukt. De gemeentelijke afdeling Monumentenzorg en de vereniging Oud Dordrecht staan achter mijn bemoeienis met de problemen, maar beide werken langzaam en zijn afhankelijk van wetten en practische bezwaren, zoals een gebrek aan vrijwilligers. Ook het Historisch Platform Dordrecht heeft inmiddels ingezien dat onze wijk hulp nodig heeft en eigenlijk de status van een beschermd stadsgezicht verdient.

Daarnaast zijn er al mensen die me een bemoeial vinden en dat ik de bewoners met rust moet laten. Ik ben al NSB-er genoemd: waarom weet ik niet, want die beweging had weinig van doen met het beheer van oude wijken. Op Facebook heb ik me geroerd en daar waren de meeste van die negatieve stemmen te horen. Ook in mijn blog Apud Thuredrech heb ik de problemen aangekaart, al zou dat eigenlijk over de oudere geschiedenis van Dordrecht moeten gaan. Zie hier.

Ik was daar ook een serie blogs begonnen over de aantasting van Nieuw-Krispijn-Oost (NKO), maar heb toch besloten er naast een website ook een apart blog voor te beginnen. Dit dus. Ik pak daarin steeds een blokje huizen aan, een ‘ensemble’, en vertel de geschiedenis ervan. Ik laat plattegronden zien, of reconstructies van de originele bouw. Waarna ik laat ziet wat er sinds de bouw met die woningen is gebeurd. En waar het verkeerd is gegaan. Of waar het soms ook goed ging. Ik hoop op veel respons en reacties. Gewoon hieronder commentaar in het reactie-vak plaatsen of onder een blog de link ‘plaats een reactie’ aanklikken. En ik hoop ook op hulp van de buren en andere Dordtenaren om te voorkomen dat onze mooie buurt afglijdt in een griebus.

Deze pagina bevat dus de reden van deze nieuwe website. Hij maakt deel uit van de homepage van de website die ook een korte geschiedenis van Nieuw-Krispijn-Oost bevat. Verder in het vervolgmenu van deze pagina staat nog meer om de lezers wat houvast te bieden bij de onderwerpen die in het blog behandeld zullen worden. Niet elke bewoner kent die geschiedenis, laat staan andere Dordtenaren. Om over niet-Dordtenaren maar te zwijgen. Context heet dat en dat is een begrip dat bij elke beschreven geschiedenis hoort. Zonder context begrijp je niks van vroeger.

Het logo

Krisis in Krispijn is nogal een ingewikkelde titel en ook lastig te typen. Hij zegt echter wel waar deze website over gaat, dus daar ga ik niet aan tornen. Hij laat zich echter wel leuk afkorten en je kan ook nog spelen met de letters K. Vandaar dat ik van die afkorting, KIK, een logo heb gemaakt. Het is samengesteld uit het letterfont Britannic Bold, dat gewoon in Word zit. Het bijzondere ervan is dat die letter in 1906 in Duitsland is ontworpen en door de Engelse lettergieterij Stephenson Blake uit Sheffield is verspreid over heel Europa en Amerika. Precies in de jaren dat de wijk rond de Dubbeldamseweg werd gebouwd. Het werd een gewilde letter voor posters, reclame en koppen. Hij werd gedurende de hele vooroorlogse tijd graag gebruikt. Hij staat hier dus voor het beeld en de tijd van het ontstaan van de wijk Nieuw-Krispijn.