Winkels in het oudste rijtje 2
De winkel op nummer 64 (nu 92) heeft zeker zo’n kleurrijke geschiedenis als de buurman op 62.
In 1899 wordt als bewoner/winkelier Lambertus Jacobus Rissmuller genoemd (1853-1933). Hij is afkomstig uit Delft en is van beroep metaal- of koperdraaier. Daarnaast heeft hij een winkel op nr 64. Wat hij daar verkoopt is onduidelijk, maar het zouden ijzerwaren (en koperwaren?) en ander hang- en sluitwerk geweest kunnen zijn. Een voorloper van een doe-het-zelf-winkel? Rissmuller is even voor 1908 naar boven verhuisd; heeft de dan in het adresboek van 1908 genoemde weduwe Van der Wulp de winkel overgenomen of blijft hij toezicht houden? Hij blijft in ieder geval tot en met 1933 boven wonen en overlijdt daar in dat jaar op 16 november, 80 jaar oud.
Vervolgens woont er enkele jaren een G. Huisman, maar over hem is niets bekend en ik weet ook niet of hij de winkel runde. Maar in 1916 vinden we op dat adres F. de Morée. Dat kan niemand anders geweest zijn dan Frans de Morée (1877-1947) uit Beusichem, die daar boer was, maar naar Dordrecht verhuisde en daar winkelier en melkhandelaar werd. Hij was in 1913 getrouwd met de eveneens Gelderse Gerritje van Ommeren (1889-1958) en ze moeten kort daarna hier zijn aangekomen want hun beide zonen werden respectievelijk in 1914 en 1916 in Dordrecht geboren. Frans staat hier bekend als winkelier in boter, kaas, eieren en melk. Hij wordt in de adresboeken ook melkslijter genoemd.
Het is mogelijk dat zijn weduwe na 1947 de winkel van Frans de Morée nog enkele jaren voortzette, maar in 1955 zat er ene J. Snoep in. Voor 1967 moet A. van Vliet de zuivel- en eierenwinkel hebben overgenomen. Inmiddels was het huisnummer in 1955 92 geworden Volgens omwonenden die zich hen nog kunnen herinneren was Van Vliet zelf melkboer (die zich bevoorraadde bij de Sterovita/Melkunie melkinrichting aan de Tesselschadestraat op Oud-Krispijn) en stond zijn vrouw in de winkel. Dat hij vanaf 1960 naast de Combinatie melkinrichting zat was blijkbaar geen bezwaar.
Hij moet er tot ongeveer 1980 gezeten hebben. Het is nog even een Surinaams eethuisje geweest en in 1984-85 was het cafetaria Emma. De eigenaars verkochten de zaak al in dat laatste jaar aan twee Rotterdamse jongemannen, de vrienden Ho en Beekhuizen, die op nr 92 sinds 1986 snackbar Hobé runden. In 1998 kwamen Eddie Choi en zijn vrouw Ying erin en het patat bakken hebben ze daarna 25 jaar volgehouden. In mei 2016 is nog het 30-jarig bestaan gevierd. Nu stoppen ze; deze echte buurtsnackbar is verkocht. Ze zullen gemist worden. Volgens de berichten blijft de naam niet bestaan, maar wordt het bedrijf weer net zoiets: een cafetaria.
Ik realiseerde me pas onlangs – omdat ik erachter kwam dat de middelste panden van het rijtje als winkel waren gebouwd – dat de pui van nr 92 nog de originele is. Hij is wel wat aangepast, van moderne kleuren voorzien en vanwege zijn functie bedekt met eigentijds reclamemateriaal, maar ik heb bij het bij Eddie halen van onze patatjes en mexicano’s steeds voor het linker venster uit 1897 naar de overkant van de Dubbeldamseweg zitten kijken. Ik werd daar even vrolijk van.
Wordt vervolgd