Nummer 3
U ziet dat aan deze gevel de bovenkant flink gewijzigd is. De vijf pilaartjes zijn in ieder geval gebouwd want ze staan op een zeldzame oude foto (meestal valt deze gevel er helaas af) uit ongeveer 1922. Zie de hele foto boven dit blog.
Nu staan ze er niet meer op. In 1951 is hier funderingsherstel gepleegd omdat de gevel misschien te zwaar was. Wie weet zijn toen die zware elementen gesloopt. Wel zijn de beide ‘siervazen’ aan de buitenkanten nog aanwezig, maar die op de uitgebouwde golvende muren die het balkon steunen zijn verdwenen. Die eindigden op de tekening trouwens hoger, dus deze zijmuren zijn bij de bouw al gewijzigd. Dat is overigens niet bijzonder. In de praktijk wordt in de hele wijk dikwijls, in details, afgeweken van de bouwtekening. Ook is het overdekte terras bewaard gebleven, terwijl dat in nummer 9 een serre is geworden. Het balkonhek, dat zoals op de foto te zien is tamelijk decoratief was, is sterk vereenvoudigd.
Nummer 5
Dit is het huis met de simpelste gevel van dit rijtje en tevens de best bewaarde. Beide pilaartjes staan nog op de hoeken en de borstwering van het balkon die vanuit de erker opgemetseld is, is geheel intact. Helaas is de voordeur niet meer origineel. Het glas-in-lood in de bovenramen op de verdieping was verdwenen, maar er zijn berichten dat dat weer terugkomt. Op de begane grond is het er nog wel.
Nummer 7
Ook nummer 7 lijkt goed bewaard gebleven maar de volledige borstwering met pilaartjes is, waarschijnlijk tegelijk met nr. 3 en 9, gesloopt en opnieuw opgemetseld met de originele stenen. De draagconstructie was waarschijnlijk een van de vele experimenten van Gerrit Hoek, maar helaas niet succesvol. Lekkage en een kromtrekkende gevel waren het gevolg. Pilaartjes en borstweringspoortjes zijn dus weer aanwezig. De draagconstructie van het balkon van dit huis was door Gerrit van Hoek niet ontworpen om er ook gebruik van te kunnen maken. In de jaren ’80 is de volledige constructie van de uitbouw gesloopt, voorzien van een zwaardere balkconstructie en opbouw. Het glas-in-lood is hier en boven de voordeur niet origineel meer. Op de verdieping is het geheel verdwenen, waarschijnlijk tijdens de versteviging van het balkon. Ook hier is het balkonhek een keer vervangen door een eenvoudiger exemplaar. De voordeur is prettig excentriek met zijn ovalen ruit. Hij is niet de oorspronkelijke, maar afkomstig uit een gesloopte artsenpraktijk aan de Cornelis de Wittstraat (met dank aan Emmastraatbewoner Alain Mahieu voor de aanvullingen).
Met hulp van mijn Facebookvrienden heb ik uitgevonden dat de jongens een bokkenkar (met 2 wielen, met 4 is het een bokkenwagen) bij zich hebben. Dank Kees Huyser en Jan Verstraten!
Wordt vervolgd
Wat leuk , onze mooie straat.
Ik moet doorgeven dat Buurman van nr 5 bezig is met glas in lood voor de boven ramen.
Nog info over 2 en 8 ? Gr Loesje
Jullie rijtje komt ook nog, Loes. Hebben je ouders nog info over het huis of de rest van de rij?
Loes, heb jij het telefoonnummer van je ouders voor me? Je kunt me mailen op henk.tjong at kpnmail.nl.
De borstwering van nr 3 is vermoedelijk al in de jaren 60 verwijderd, of nog daarvoor. Bij nr 9 geeft de bouwvergunning aan dat dit in 1962 is gedaan. Bij nr 3 is in 1951 heeft er funderingsherstel aan de voorgevel plaatsgevonden. Wellicht is de borstwering toen al weggehaald vanwege het extra gewicht.
Op nr 7 is de volledige borstwering met pilaartjes gesloopt en opnieuw opgemetseld met de originele stenen. De draagconstructie was waarschijnlijk een van de vele experimenten van Gerrit Hoek, helaas niet succesvol. Lekkage en een kromtrekkende gevel waren het gevolg. De kans is groot dat dit ook bij nr 3 en 9 het geval was.
We zien overigens dat wijzigingen in het aanzicht van de Emmastraat al heel vroeg plaatsvonden. Het dichtmaken van de serre van nr 9 heeft al plaatsgevonden in 1912, slechts 4 jaar na de oplevering van de woning.
De deur van nr 7 komt van een oude gesloopte artsenpraktijk aan de Cornelis de Wittstraat.
Ook de draagconstructie van het balkon van nr 7 was door Gerrit Hoek niet ontworpen om er ook gebruik van te kunnen maken. In de jaren 80 is de volledige constructie van de uitbouw gesloopt, voorzien van een zwaardere balkconstructie met de en opbouw.
Mijn grote dank, Alain. Ik ga je opmerkingen verwerken in het blog en de nog komende.
De vorige bewoonster van nmr 8 had vele verhalen en anekdotes over haar huis en het rijtje even nummers, veel uit de oorlogstijd, ik heb vele uren geluisterd naar haar, in het boekwerkje ter ere van 100jr emmastraat staat ook een en ander
Interessant, Martijn. Heb je die verhalen nog paraat? Ik ben natuurlijk vooral geïnteresseerd in de vooroorlogse geschiedenis, maar natuurlijk zijn de redenen waarom de huizen in de straat zijn aangepast ook welkom. Is dat boekje over 100 jaar Emmastraat trouwens nog ergens in te zien? Ik weet dat alleen de bewoners uit 2008 er een kregen. Ik kan me zelfs herinneren dat ik toen ook wel eens gevraagd ben om informatie over wat er voor 1900 gestaan heeft, maar daar heb ik nooit iets van gezien.
Ja ik heb het, mag je zien,
en ik weet nog wel wat van Ankie’s verhalen
Hoe en waar kan in het boekje bekijken, Martijn. Wist je dat ik er ook nog een artikel voor heb geschreven? Over de heerlijkheid Tolloysen.
Voor info over wat er voor de emmastraat heeft gestaan kan ik je doorverwijzen naar de Dordtse stadsarcheoloog Deborah Paalman, zij kan je vele oude kaarten laten zien
oa 1 waarop een groot landhuis met gracht rondom staat, de gracht zou ergens dwars door mijn voordeur gelopen hebben:)
Ik heb de plek waar het Huis te Dubbeldam heeft gestaan precies kunnen reconstrueren. In de toekomst komt er nog een blog over.
Tijdens het funderingsherstel in 2000 bleek het oostelijke gedeelte van deze gracht/sloot onder nr 9 door te lopen. In plaats van de allomtegenwoordige klei was daar alleen zand te vinden, waarmee destijds de sloot gedempt is.
In het boekje over 100 jaar Emmastraat, begint met een mooi verhaal over Het verdronken ambacht Tolloysen door ene Henk ’t Jong 🙂
Leuk hè? Ik heb het weer eens opgezocht. Samen met Wim Muller geregeld.